Hoe ziet de zwaartekracht er uit?
Stel je voor: hij is een reus en heet Magneet. Onder de grond bonkt hij rond, daar balt hij zijn verschrikkelijke vuisten, als hij weer eens woedend is. Woedend op zijn eenzaamheid. Als helemaal niemand weet van zijn bestaan, waarom bestaat hij dan? Boven de grond, op het dak van zijn grot, staat het Koninklijk Paleis. Daar wonen Koning Klater, Koningin Klinke en Prinses Térése. Zij hebben geen weet van Magneet en dat zal hen duur komen te staan. Magneet heeft een duidelijk besluit genomen want zijn ellende heeft nu lang genoeg geduurd. Hij wil aandacht. Hij wil contact. Hij wil erkenning van het Hof. Dus opgepast!
De zwaartekracht laat niet langer met zich spotten.
Roet in hun eten! Spaak in hun wiel!
Klaar voor de start? Af!

Collector's item
Een eigenzinnig en kleurrijk boek voor kinderen en volwassenen vanaf acht jaar. De tekst van Magneet, een modern sprookje voor kinderen van 8 tot 88, is inmiddels al weer vijftien jaar oud en indertijd door vrijwel elke jeugduitgeverij in enthousiaste en positieve bewoordingen afgewezen. Een paar jaar geleden wilde Leonie Gladdines – nichtje van Tim - de tekst gebruiken als basis voor haar eindexamenwerkstuk op de kunstacademie in Tilburg. Ze maakte er een animatiefilm van en nu hebben zij, samen met Uitgeverij Boekenplan in Maastricht, de handen ineen geslagen om Magneet eindelijk het boek te geven dat hij verdient: een groot formaat, volledig in kleur, met harde kaft. De illustraties zijn stills uit de film. 

De eerste oplage van 500 exemplaren is tot stand gekomen door middel van ‘crowdfunding’. 120 mensen hebben zich vooraf ingeschreven en daarmee het project gefinancierd. De consequentie van deze werkwijze is dat de makers van het boek, Tim Gladdines en Leonie Gladdines, hun eigen uitgevers zijn geworden.

Bestel Magneet hier

Magneet
Tim Gladdines, Leonie Gladdines
Boekenplan, 2013

Recensies

Het wonder van zwaartekracht, Gina Vodegel, juni 2016
Magneet is een verhaal voor mens en kind van alle leeftijden. Het is geschreven in een taal die je hardop moet horen. Het boek is voorzien van driedimensionale illustraties, althans, zo lijkt het door de stills van Leonie die voor haar animatiefilm Magneet het verhaal van oom Tim leende. Magneet werd drie keer geboren. De eerste keer was in 1998, in rijke taal ontsproten aan de weelderige, soms bizarre, soms duistere fantasie van Tim. 

De animatiefilm Magneet zag in 2009 het levenslicht, als afstudeerproject van Leonie voor haar opleiding Visuele Communicatie. En in 2013 tenslotte, bundelden oom en nicht hun gezamenlijk zwaartekracht kindje in een mooi gebonden boek dat met een oplage van 500 exemplaren meteen al de status van een collector’s item draagt.

Boeken lijken in sommige opzichten een beetje op wijn. Ze hoeven namelijk niet meteen bij aankoop ontkurkt. Soms mag een boek best jaartjes op een stoffige plank liggen, tot de tijd rijp is om gelezen te worden. Dat kan geheel op willekeur berusten, of ingegeven door dagen achtereen slecht weer met onophoudelijke regenval. Dan wil een mooi boekwerk op een onbestemde zondagmiddag vast wel smaken. Zo vermoed, zo gedaan.

“Zwaar valt hard, licht valt luchtig.” Je leest de woorden nog een keer. Maar dan hardop. Zwaar valt hard, licht valt luchtig. Wanneer je verder leest, merk je dat er een mooi ritme in de woorden schuilt. Maar dan moet je ze wel hardop uitspreken. Anders valt het niet zo op. En behalve een mooi ritme is er ook de weldaad van hele fraaie klanken. Beginrijm en poëzie dus. En proza. Voor wie?

Je komt er nog niet aan toe om die vraag te beantwoorden. Bovendien moet het verhaal nog wakker worden. Je bent pas aan hoofdstuk VOOR HET BEGIN. Ondertussen weet je wel al dat het verhaal over de zwaartekracht gaat. En dat hij een reus is die Magneet heet. En dat er met een knikker... nee. Nee. Dat moeten jong en oud maar zelf lezen. Of zich door iemand laten vertellen. Toen ik dus over die knikker las, toen stokte het verhaal heel even. Plots was er een puzzel, een vraag zonder antwoord. Maar met mooie klank.

“Onbeweeglijk waterpas.”

De tekst in het boek wordt mooi omlijst door illustraties van Leonie. De diepte en gelaagdheid in de taal gaat in gelijke tred met de diepte en gelaagdheid van de tekeningen. Je proeft dat er reliëf is en dat zorgt voor extra dimensie. Voor kinderen belooft het sprookje van Magneet een spannend avontuur. Voor volwassenen die het (voor)lezen is er de kersenboom op een woordentaart. “Minister Zeven zucht wanhopig. En Magneet is briesend rood en boos en balt zijn beide vuisten." Bij vlagen doet reus Magneet denken aan de woeste energie uit de belevingswereld van schrijver Maurice Sendak in zijn boek Where The Wild Things Are, geschreven in het geboortejaar van Tim (1963). Want we zien de zwaartekracht vooral niet in zijn zondagse pak waarin hij zich van zijn beste kant laat zien. Integendeel. Uiteindelijk komt het allemaal wel goed. Min of meer. En gaan diep gekoesterde wensen toch maar mooi in vervulling. Zo ongeveer.
Vooral hardop blijven lezen.