Geert op het oosten

Geert is vijftien wanneer - via zijn zusje - de pop Ken in zijn leven komt.
Omdat hij gewend is met alles om zich heen gesprekken te voeren (met de bomen, de vogels, zijn fiets), is Geert niet verbaasd wanneer de pop tegen hem begint te praten. Er ontstaat een vriendschap tussen hen beiden, tot Ken te ver gaat en hij Geert in de problemen brengt. Dan komt er een nieuwe jongen bij Geert in de klas, een Amerikaan die sprekend lijkt op pop-Ken en bovendien Ken blijkt te heten. Wanneer deze jongen zichzelf uitroept tot Geerts enige echte vriend en korte metten maakt met al zijn vijanden, wordt het leven van Geert er niet gemakkelijker op. Geert voelt zich in het nauw gedreven en kiest uiteindelijk voor een drastische oplossing.

Geert op het oosten is een spannend verhaal over vriendschap, maar vooral een verhaal over de grens tussen werkelijkheid en fantasie.

Bestel Geert op het oosten hier

Geert op het oosten
Tim Gladdines
Uitgeverij Marmer, 2022

Recensie

Janneke van Geertruy, 22 december 2022,‘Een heftig boek dat niet voor iedereen is weggelegd’
Geert op het oosten is het nieuwe boek van Tim Gladdines. Gladdines schrijft voornamelijk kinderpoëzie en kinder- en jeugdboeken. Hierbij beperkt hij zich niet tot één genre of stijl, maar laat hij zijn schrijfstijl spreken: stijl is namelijk voor hem even belangrijk als de inhoud.

‘Een boek dat een zware,
maar goede indruk achter laat.’
– Recensent Janneke

De vijftienjarige Geert groeit op in een katholiek gezin in de jaren zeventig. Samen met zijn zusje en moeder gaat hij gebogen onder het juk van een strenge, wat handtastelijke vader. Geert is anders dan anderen, hij praat met voorwerpen en voorwerpen praten soms terug. Wanneer zijn zusje op haar verjaardag een Barbie- en een Ken-pop krijgt, begint Ken tegen Geert te praten. In het begin lijkt het onschuldig, maar Ken heeft geen goede invloed op Geert en al snel komen er problemen.

Meteen vanaf het begin valt de schrijfstijl van Gladdines op. Er zijn diverse zinnen, al erg vroeg in het boek, die zo beeldend zijn dat je er om moet glimlachen, maar tegelijkertijd een bepaalde droevenis voelt voor hoofdpersonage Geert. 
'"Wij krijgen geen ongeluk, hoor", zegt hij. "Wij niet." Zijn fiets zegt niets terug, maar de bel op het stuur glimlacht onmiskenbaar.'
De beeldende schrijfstijl van de auteur draagt enorm goed bij aan de sfeer die het verhaal uitstraalt en de gevoelens van de hoofdpersonages.
Van de wanhoop van Geert rondom de zware thuissituatie en het pesten op school tot het vinden van een echte vriend. Maar ook het aftakelen van Geert in duisternis en psychische problemen wordt door de beeldende stijl enorm versterkt.

Dat is ook waar Gladdines de rand opzoekt, omdat het zo beeldend is – en het zo makkelijk is om je in te leven – is Geert op het oosten een boek dat niet geschikt is voor elke lezer. Er worden onderwerpen aangesneden zoals mishandeling, psychiatrische aandoeningen en gewelddadige gedachten die triggerend kunnen werken. Wel neemt Gladdines je mee op een reis binnen een verstikkend gezin, hij laat je balanceren op de rand van waarheid en fantasie en houdt je van begin tot het einde aan dit boek gekluisterd. Een boek dat een zware, maar goede indruk achter laat.

Tiny Fisscher, 19 augustus 2022
Sorry voor de Tim Gladdines-spam, maar ik heb weer een van zijn boeken uit!  Totaal iets anders, maar wel specifieke Gladdinesstijl, en ook weer een hoofdpersoon die 'buiten de boot valt'. Deels metafysisch verhaal, waardoor ik alles wat 'in het echt' niet zou kunnen, als zoete koek slik.
Opnieuw humorvol en ontroerend, maar ook spannend, leest als een pageturner.
Wordt aangemerkt als jeugdroman, maar speelt zich af in een christelijk gezin in de jaren 60, voor jongeren misschien wat lastig zich daarmee te kunnen identificeren. Door het verhaal op zich evengoed ook voor jongeren van 15+ een aanrader.
Je buitengesloten voelen, gepest worden, je willen verstoppen om maar vooral niet op te vallen, de terreur die pubers op elkaar kunnen uitoefenen: ook dat zit er allemaal in en is (helaas) nog steeds actueel. De personages komen echt bij je binnen. Een bij tijd en wijlen bevreemdend boek, maar tegelijkertijd boordevol herkenning. Knap gedaan.

Hanneke Koene, De Limburger, 8 augustus 2022, ‘Wie is hier nu waanzinnig?’ (Klik op de afbeelding om te vergroten)

Ineke Van Nispen, Libris kinderboekeninspiratie, 5 augustus 2022
Van Tim Gladdines had ik al eerder Koning Valentijn gelezen en er ook erg van genoten. Ik had er dan ook 5 sterren voor gegeven. Dus ik was heel erg benieuwd naar dit boek en had als het mogelijk was er 6 sterren aan gegeven. 
Een zeer verrassend boek over een jongen van 15 die opgroeit met een vader die losse handjes heeft en zelfs zijn moeder durft het niet echt voor hem op te nemen in dat Katholieke gezin. Hij heeft het al niet zo gemakkelijk want op school wordt hij vaak gepest. Als zijn zusje voor haar verjaardag een mannelijke Barbiepop krijgt, verandert het leven van Geert totaal. Doordat je van hem gewend bent dat hij tegen allerlei dingen praat snap je dat dit ook tegen Ken de Barbiepop gebeurt. 
Geert is echt een schat van een jongen hij zwaait vaak naar een meisje in een rolstoel en gaat daar later mee wandelen. Geert heeft voor zichzelf een heel andere wereld gemaakt en dat brengt hem zelfs nog in een psychiatrische kliniek. Verder is het verhaal over thema’s waar veel pubers mee te maken krijgen. Soms gingen de rillingen over mijn rug, soms moest ik lachen. Een boek waarvan ik hoop dat het op schoollijsten mag want er valt wél héél veel over te vertellen.

Maaike de Vries, juni 2022, ‘Een bloedstollende thriller’ 
Oef, wat een verrassend boek. Zo op het eerste gezicht zou je het niet zeggen: een Barbiehoofd op de voorkant en een weinigzeggende titel, maar dit voelde voor mij echt als een bloedstollende thriller! Het verhaal is weer lekker bizar zoals we dat van Tim Gladdines gewend zijn, maar dit boek bevat ook nog eens enorm veel suspense: de koude rillingen liepen over mijn rug, ik heb er een nachtmerrie over gehad en tijdens het lezen was ik voortdurend bezig met die ene vraag: hoe loopt dit in godsnaam af?

“Het gezin zit om de ronde tafel, ieder in zijn eigen windstreek. Geert op het oosten.”

Het leven van Geert is overzichtelijk en beklemmend. De dagen verlopen volgens een vast patroon, in een typisch jaren ‘80 gezin met gedopte boontjes, de kerk en vader achter zijn krant. Geert is 15 jaar, maar gedraagt zich jonger. Hij heeft geen vrienden, maar wel een rijke verbeelding. Op school wordt hij getreiterd en thuis ook, door zijn vader die losse handjes heeft en al begint te slaan als Geert alleen maar “ja, maar…” zegt. 

Op een dag krijgt zijn zus Hilde een Ken-pop voor haar Barbie-verzameling.
Het begin van het einde: vanaf dat moment zal Geerts leven nooit meer hetzelfde zijn. De pop begint tegen Geert te praten. Geert is dat wel gewend, hij ‘praat’ ook met andere dingen: zijn fiets, een regenpijp. Maar dit is anders. Ken begint een eigen leven te leiden. Hij duikt op de kamer van Geert, zit plotseling in zijn tas. Zet hem aan tot acties die hij eigenlijk helemaal niet wil. Maar Geert is gevoelig voor de aandacht, hij heeft voor het eerst een ‘vriend’. Maar het loopt zo uit de hand met de stemmen in zijn hoofd dat Geert een tijdje opgenomen moet worden in een psychiatrische kliniek.

“Ken ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit de verpakking komt. Misschien is hij inderdaad een soort engel.”

Als hij terugkomt op school is de Ken-pop weg, maar is er een nieuwe jongen in de klas. Hij lijkt sprekend op Ken en blijkt ook nog eens zo te heten. Vanaf dag 1 wil hij de vriend zijn van Geert. Ken lijkt bezeten. Hij beïnvloedt Geert in alles in zijn leven. Het lijkt wel of Geert geen eigen wil meer heeft. De ene na de andere bizarre gebeurtenis volgt elkaar op. Er is geen houden aan. Dit is het moment waarop je tijdens het lezen regelmatig de adem wordt ontnomen. Het is té bizar, maar tegelijkertijd zó levensecht en onontkoombaar. Als een monster dat steeds maar weer in je dromen verschijnt. Ook Geerts vader raakt betrokken bij Ken.
De vader-zoonrelatie lijkt te veranderen. Verdwijnt Ken ooit echt uit hun leven? 

Vele thema’s worden aangeraakt in dit boek. Ouderschap, opvoeding en grenzen aangeven. Maar vooral ook identiteit, zelfsturing en zelfvertrouwen. Onderwerpen waar vrijwel iedere adolescent mee worstelt. Geert is een kwetsbare jongen, gevoelig voor pesterijen en hij ontwikkelt een binnenwereld die voor hem werkelijkheid is geworden. Geert heeft psychische problemen – stemmen horen, gedicteerd worden, geen eigen wil meer hebben – helaas een ziektebeeld dat soms ook jongeren treft. 

Ik heb zoals gezegd een nare nachtmerrie gehad over dit boek. Het verhaal hield me dusdanig bezig dat ik er best lang over heb gedaan om het uit te lezen, ondanks dat het een pageturner is. Maar ik werd er af en toe misselijk, onpasselijk van.
Zo dichtbij komen de personages: zelfs Ken, de levende pop zonder vingerafdruk. Dit alles is natuurlijk een dikke vette promo voor dit boek, want het is ook heerlijk om te griezelen. Maar als je daar niet van houdt, ben je gewaarschuwd! Wat mij betreft mogen de boeken van Gladdines vaker op de tiplijstjes van boeken voor jongeren verschijnen. Koning Valentijn vond ik ook steengoed. Zijn boeken verdienen een groot publiek!

Margreet Nap, juli 2022, ‘Bizar, onrechtvaardig, fragiel, maar ondanks alles, of dankzij dat een bijzonder mooi verhaal’ 
'De wereld is een doolhof geworden, met doodlopende paden en eindeloze dwaalgangen. Een uitgang ontbreekt. En waar de ingang was, is niet te achterhalen.'

Een voor mij eerste kennismaking met Tim Gladdines. Ik weet dat zijn eerdere boeken het goed gedaan hebben, en ik was dan ook vooral nieuwsgierig toen ik de vraag kreeg om zijn nieuwste verhaal vooruit te lezen. Benieuwd naar zijn stijl, en naar het verhaal. 

Geert op het oosten is een indrukwekkend verhaal dat je stilzet en laat nadenken over hoe fantasie de realiteit soms overneemt, echt lijkt of misschien wel echt is voor wie dat zou willen zien. En hoe je soms in een niet al te makkelijk leven als jongere zou willen dat de realiteit niet je eigen realiteit is. een wrede autoritaire vader, nul vrienden en gepest worden op school. Begrijpelijk dat Geert (15) zijn vader soms doodwenst en begrijpelijk hoe Geert soms fantaseert over een mooier leven. 
Het lijkt trouwens het perfecte plaatje, het gezin waarin Geert opgroeit. Vader die goed werk heeft en zelfs een auto rijdt, moeder die altijd thuis is voor de kinderen en iedereen verzorgt, een zusje dat graag leest en speelt met haar barbies en dan dus tiener Geert die zijn plek aan tafel op het oosten heeft en het zo goed doet op school. Een keurig katholiek gezin. Maar dat perfecte, typische jaren 50/60 gezinsplaatje begint langzaam wat barstjes te vertonen als de realiteit, of is het de fantasie, dat perfecte plaatje inhaalt.

Pijnlijk prachtig is neergezet hoe het verlangen naar vriendschap kan zijn, maar wat is een echte vriend? Wat doe je, of laat je toe omdat het je beste vriend is?
Wat als eenzaamheid net zo kwellend kan zijn als een vriendschap die je meesleept in een reeks gebeurtenissen die je nooit voor mogelijk had gehouden? Met de seizoenen die veranderen, verandert er ook het een en ander in het gezin van Geert: de vriendschap met Ken heeft invloed op iedereen, meer dan Geert zou willen.
Het raakt me als ik lees hoe Geert zijn wereld ervaart als een doolhof met doodlopende paden en eindeloze dwaalgangen zonder uitgang en waarbij de ingang niet meer te achterhalen is. Het raakt me en het schuurt. De rol van het geloof, de rol van Vader, de rol van Ken. Kreten als waarom? hoe? nee! schieten door je hoofd als het verhaal verder gaat den de vriendschap niet is wat het zou moeten zijn en je de wanhoop van Geert merkt. Wat is echt en wat niet? Hoe kun je vechten tegen iets dat niet bestaat? 

Bizarre gebeurtenissen volgen elkaar op; wat waarheid is en wat niet is soms lastig te bepalen. Al lezend wordt je heen en weer geslingerd wat emoties betreft. Je voelt onrecht, kwaadheid, verdriet, vraagt je af wat echt is of niet en je hoopt op een 'wonderful world' die realiteit wordt. Maar bestaat zoiets wel? Lukt het Geert om zijn demons te verslaan? 

Ik heb genoten van de prachtige zinnen. Tim verstaat het vak om, ondanks soms het literaire, toch dichtbij de jongere te blijven. Al gauw sluit je Geert in je hart en het liefst zou je hem in huis nemen voor wat echte liefde. Bizar zijn soms de gebeurtenissen in het verhaal, maar is dat in het leven niet net zo?
Dat fantasie en realiteit soms zo dichtbij elkaar zitten dat het lijntje ertussen dun is? 

Bizar, onrechtvaardig, fragiel, maar ondanks alles, of dankzij dat een bijzonder mooi verhaal. 

En wat een bijzondere ervaring om zo vooruit te mogen lezen en het boek uiteindelijk ook echt in handen te hebben. De cover? Tja.. dat is dus Ken.
Net echt toch? Of...?